Geschreven door: Nora Schultz/Sure Connection   •   5 juni 2023

Een experiment van mij zodat jij erover kan nadenken: welke stijl past het beste bij jou?
Ik schreef één verhaal in twee verschillende stijlen. De eerste is meer een opiniestuk waarbij ik een doorlopend verhaal heb geschreven, zonder koppen en eigenlijk zoals het in me opkwam. De tweede versie is meer een blog. Korter, met koppen, minder mening maar meer informatief.

Nou ben ik benieuwd: welke stijl past het beste bij jou?
Schrijven in een stijl die bij je past is belangrijk. Het maakt je herkenbaar én je zult meer plezier hebben in het schrijven. Welk verhaal vond je het lekkerste lezen en waarom?
Laat het me weten, ik ben benieuwd!

Stijl 1: opiniestuk

Reclame, bah. Verkopen is vies.

Er zijn nogal wat mensen die een hekel hebben aan reclame. Ik niet.
Volgens mij heb je namelijk een hekel aan het product waar reclame voor wordt gemaakt. Niet voor reclame zelf.

Voor mij is reclame een bericht over een product. En ja, als je een reclame ziet voor een kipburger van McDonalds, of de miljoenste reclame voor Hello Fresh, dan kun je denken: gadverdamme, reclame.

Op LinkedIn zag ik een post van iemand die niet blij werd van een reclame van de Albert Heijn voor een stapel barbecuevlees. Het zag er vies uit en hij had het niet nodig. Dus hij vond dat er geen reclames meer mochten zijn voor vlees. En dat er gewoon geen reclames meer mochten zijn voor dingen die hij niet nodig had.

Nou, dacht ik, ik eet zelf geen vlees, maar als jij dat wel doet, en je wilde graag met je gezin of vrienden barbecueën dit weekend (of in je eentje, mag ook), dan ben jij misschien wel heel blij om te horen dat het vlees in de aanbieding is.

Ik heb het dan NIET over de kwaliteit van dat vlees, of het leven dan de dieren, of hoeveel water het kost, etc. Dat is een andere discussie. Want dan heb je het ook over de McDonalds, over dat shirtje van 2 euro bij de Hennes, en over alles bij de Action.

Ik heb het over: mag je iemand iets vertellen over iets dat je verkoopt als bedrijf?
Ja, vind ik.

Stel dat er helemaal geen reclame meer gemaakt mag worden, hoe leer ik dan over die nieuwe, milieu- en huidvriendelijke deo? Over die nieuwe pizza met glutenvrije bodem? Over die winkel met tweedehands kleding? Maar ik koop ook gewoon bij Bol hoor. En soms omdat ze me een push notificatie met een aanbieding sturen.

Nou moet ik wel heel eerlijk zeggen dat ik erg weinig reclame zie. Althans, vast nog heel veel, maar minder dan sommige mensen. Op Netflix is geen reclame. Op YouTube hang ik met mijn vinger boven de “advertenties overslaan” knop en mijn man heeft een betaald account zonder reclames. In mijn brievenbus geen folders en ik kijk alleen naar de folder online als ik al van plan ben naar die ene winkel te gaan. Kan ik alvast kijken of wat ik nodig heb toevallig in de aanbieding is. Want ik ben freelancer. En Nederlander. Ik hou van aanbiedingen en korting.

Maar sommige mensen dus niet. Of ze houden wel van korting, maar krijgen het gevoel dat ze veel dingen die ze niet nodig hebben opgedrongen krijgen.

Tja joh, dan kun je dus ook niet de supermarkt inlopen. Moeten we alleen in de winkel leggen wat jij nodig hebt op dat moment? Ga dan lekker online winkelen. Scheelt een hoop verleiding. Maar dan mis je ook een hoop, vind ik zelf. Ben je ook tegen etalages? Moet alles in de winkel achter slot en grendel zodat jij niet verleid wordt? Niet erg realistisch.

Helemaal geen reclame hoeft niet van mij. We wonen niet op Cuba. Ik kan zelf heel goed beslissen wat ik wel en niet koop. Ik hou van informatie. En goede reclame valt daar ook onder.

Waar zie ik dan nog reclames? Posters op de muur van de Albert Heijn. Handig.
Abri’s en mupi’s. Ik kijk er soms naar. Ehm… aankondigingen van optredens en markten. Is dat ook reclame? Ik weet het niet zo goed. Ik zal er eens op letten als ik weer mijn schrijvershok uitkom.

Wat ik nou wil zeggen met dit verhaal?
Verkopen is niet vies. Als je een mooie dienst of een fijn product hebt, waarmee je de wereld of het leven van anderen beter wilt maken, vertel er dan gerust over. Anders weten mensen niet dat het bestaat.

Een spotje van McDonalds: bah. Een spotje van KWF Kankerbestrijding: mooi.
Een Amerikaans spotje voor Doodly op YouTube: overslaan! Een bericht van een waardevolle coach dat haar nieuwe programma over twee weken begint: fijn!
Een folder van de Gall&Gall in mijn brievenbus: no, thanks! Een flyer van een meubelstoffeerder op het moment dat er een scheur in de bank zit: ja, graag!
Een reclame voor parfum: niet voor mij. Een facebook ad over Bambook, waarmee ik al heel wat papier heb bespaard: geweldig!

Kortom, je snapt ‘m, “reclame” en “verkopen” is niet vies. Zo lang jij iets waardevols bijdraagt en echt achter je product of bedrijf staat, wat ik mag hopen, vertel mensen er dan over! Dat hoeft niet schreeuwerig, dat hoeft niet op zijn Amerikaans, dat hoeft niet zoals CoolBlue, doe het op een manier die bij jou past. Maar doe het wel. Vertel me de voordelen en welke problemen je ermee oplost. Heb ik je op dat moment niet nodig, dan misschien later of ik stuur het door aan iemand die ik ken.

Dus vertel het me alsjeblieft. Maak reclame voor jezelf. Niks mis mee.

Hier mijn reclame:
Ik vertel mensen graag over mooie diensten of producten. Waarmee de wereld een beetje beter of het leven een beetje gemakkelijker mee wordt gemaakt. Maakt me niet uit wat het is, als de ondernemer er zelf maar enthousiast over is.

Ik schrijf commerciële teksten. Ook geen vies woord. Ik geef je een vervolgstap, laat je anders naar iets kijken of overtuig je ergens van.

Ik schrijf snel, hou van taal, mijn enthousiasme is aanstekelijk, ik ben positief, hou van duidelijke afspraken maken en ben tweetalig. Dus schrijven in het Engels kan ook. Ik heb een vet netwerk van toffe mensen waar ik je mee in contact kan brengen. Ik geef graag advies en hou van meedenken.

Heb jij een mooie dienst of tof product waar je meer mensen over wilt laten weten? Mail me op nora@sureconnection.nl. Dan gaan we eerst eens even sparren en ideeën uitwisselen. Leuk!

————–

Stijl 2: blog

Reclame, bah. Verkopen is vies.

Er zijn nogal wat mensen die een hekel hebben aan reclame.
Ik niet. Volgens mij heb je namelijk een hekel aan het product waar reclame voor wordt gemaakt. Niet voor reclame zelf.

Voor mij is reclame een bericht over een product. En ja, als je een reclame ziet voor een kipburger van McDonalds, of de miljoenste reclame voor Hello Fresh, dan kun je denken: gadverdamme, reclame.

Je hebt niet altijd alles nodig
Op LinkedIn zag ik een post van iemand die niet blij werd van een reclame van de Albert Heijn voor een stapel barbecuevlees. Het zag er vies uit en hij had het niet nodig. Dus hij vond dat er geen reclames meer mochten zijn voor vlees. En dat er gewoon geen reclames meer mochten zijn voor dingen die hij niet nodig had.

Nou, dacht ik, ik eet zelf geen vlees, maar als jij dat wel doet, en je wilde graag met je gezin of vrienden barbecueën dit weekend (of in je eentje, mag ook), dan ben jij misschien wel heel blij om te horen dat het vlees in de aanbieding is.

Ik heb het dan NIET over de kwaliteit van dat vlees, of het leven van de dieren, of hoeveel water het kost, etc. Dat is een andere discussie.

Ik heb het over: mag je iemand iets vertellen over iets dat je verkoopt als bedrijf?
Ja, vind ik.

Maar inderdaad, er is heel heel heel veel reclame de hele dag.

Moeten we er dan mee stoppen?
Stel dat er helemaal geen reclame meer gemaakt mag worden, hoe leer ik dan over die nieuwe, milieu- en huidvriendelijke deo? Over die nieuwe pizza met glutenvrije bodem? Over die winkel met tweedehands kleding? Maar ik koop ook gewoon bij Bol hoor. En soms omdat ze me een push notificatie met een aanbieding sturen.

Nou moet ik wel heel eerlijk zeggen dat ik erg weinig reclame zie. Althans, vast nog heel veel, maar minder dan sommige mensen. Op Netflix is geen reclame. Op YouTube hang ik met mijn vinger boven de “advertenties overslaan” knop en mijn man heeft een betaald account zonder reclames. In mijn brievenbus geen folders en ik kijk alleen naar de folder online als ik al van plan ben naar die ene winkel te gaan. Kan ik alvast kijken of wat ik nodig heb toevallig in de aanbieding is. Want ik ben freelancer. En Nederlander. Ik hou van aanbiedingen en korting.

Maar sommige mensen hebben het gevoel dat ze veel dingen die ze niet nodig hebben krijgen opgedrongen. Ja joh, dan kun je dus ook niet de supermarkt inlopen. Moeten we alleen in de winkel leggen wat jij nodig hebt op dat moment? Ben je ook tegen etalages?

Zie het als informatie
Ik kan zelf gelukkig goed beslissen wat ik wel en niet koop. Ik hou van informatie en een goed verhaal. Als je een mooie dienst of een fijn product hebt, waarmee je de wereld of het leven van anderen beter wilt maken, vertel er dan gerust over. Anders weten mensen niet dat het bestaat.

Je snapt ‘m, “reclame” en “verkopen” is niet vies. Zo lang jij iets waardevols bijdraagt en echt achter je product of bedrijf staat, wat ik mag hopen, vertel mensen er dan over! Dat hoeft niet schreeuwerig, dat hoeft niet op zijn Amerikaans, dat hoeft niet zoals CoolBlue, doe het op een manier die bij jou past. Vertel me de voordelen en welke problemen je ermee oplost.

Mijn reclame
Ik vertel mensen graag over mooie diensten of producten. Waarmee de wereld een beetje beter of het leven een beetje gemakkelijker mee wordt gemaakt. Maakt me niet uit wat het is, als de ondernemer er zelf maar enthousiast over is.

Ik schrijf commerciële teksten. Ook geen vies woord. Ik geef je een vervolgstap, laat je anders naar iets kijken of overtuig je ergens van.

Ik schrijf snel, hou van taal, mijn enthousiasme is aanstekelijk, ik ben positief, hou van duidelijke afspraken maken en ben tweetalig. Dus schrijven in het Engels kan ook. Ik heb een vet netwerk van toffe mensen waar ik je mee in contact kan brengen. Ik geef graag advies en hou van meedenken.

Heb jij een mooie dienst of tof product waar je meer mensen over wilt laten weten? Mail me op nora@sureconnection.nl. Dan gaan we eerst eens even sparren en ideeën uitwisselen. Leuk!