Waarom ondernemers zich vaak onmisbaar voelen en vergeten vrij te nemen

Dat was makkelijker dan ik dacht, vakantie nemen. Ik dacht dat ik het niet nodig had, maar ik had het wel nodig. Ik dacht dat het niet zou kunnen met werk, maar het kon wel. Ik dacht dat ik allemaal klusjes in huis zou gaan doen in plaats van uit te rusten, maar nee hoor. Het ging toch allemaal wel gemakkelijk.

Op een donderdag was ik het zat. Het hele land leek wel op vakantie, mijn collega zat heerlijk 3 weken in Zeeland met haar gezin te genieten van de zon en het strand, en ik zat maar te werken. De eerste week van Lisa’s vakantie had ik het nog flink druk. Ik propte al mijn werk in 3 dagen en ging haar opzoeken in Zeeland, even lekker met de kinderen spelen. Zo, dacht ik, dat was voldoende vakantie voor mij.

De week erop rondde ik een aantal opdrachten af en merkte dat ik een beetje chagrijnig aan het worden was van werken. Ik probeerde ’s middags ook steeds eerder te stoppen met werken, alsof dat het probleem zou oplossen. En op donderdag had ik gewoon geen zin meer.

Ik keek in mijn agenda, zag een hele rustige komende week en verkondigde: volgende week neem ik vakantie! Vrijdag werkte ik nog een dagje keihard om alvast een aantal dingen van de volgende week weg te werken en toen was het weekend. Wilde ik wel een hele week vrij nemen? Ach, ik kon altijd nog beslissen om toch gewoon te gaan werken.

Zaterdag was gewoon een zaterdag, zondag een feestje, maandag een verjaardag en toen, toen was het vakantie. ’s Morgens wat later wakker worden dan normaal, nog lekker in bed blijven liggen met een boek, heel rustig aan ontbijten met Netflix aan of naar buiten met een boek. Het was 32 graden, dus best wel warm. Er is geen stofzuiger aan te pas gekomen. Het was veel te warm voor klusjes in huis. Ik heb alleen maar gelezen of films en series gekeken, ’s avonds een uurtje wandelen of eters langs. Lekker niks.

Het is schijnbaar toch een veelvoorkomend fenomeen, vooral bij freelancers en zelfstandigen, het idee dat je geen vrij kunt nemen. Dat je onmisbaar bent, dat je toch voor voldoende inkomen moet zorgen, dat je je als je vakantie hebt een beetje verloren voelt. Een werkvriendin zei dat ze, sinds ze freelancer is, ook minder behoefte heeft aan vakantie. Voor zichzelf werken geeft haar al zo veel vrijheid dat ze het minder nodig vindt om weg te zijn van haar werk. Een (beginnend) freelance bestaan geeft natuurlijk ook niet altijd de financiële mogelijkheid voor een (verre) reis. Maar thuisblijven, ofwel een staycation, zoals dat tegenwoordig heet, kan dus ook prima! Een vriend van me vertelde dat een goede vriendin van hem ook freelancer is, en dat hij haar regelmatig moet vertellen dat ze eens vrij moet nemen of op vakantie moet gaan. Het zal dus toch wel een beroepsdeformatie zijn.

Ik liet wel de notificaties op mijn telefoon aanstaan. Ik wilde wel mijn mail blijven checken, want ik had niemand verteld dat ik vakantie had. Klanten hoeven daar niet de dupe van te worden, dacht ik. Maar volgens mij waren zij ook allemaal met vakantie.
Af en toe reageerde ik wel op een vraag, of op een oproep op freelance.nl, maar in zo’n week valt het je pas op hoeveel nieuwsbrieven je eigenlijk binnen krijgt. Die konden allemaal wel wachten tot maandag.

En toen was het weer voorbij. Een heerlijke, lome week vakantie. Tegelijk met schoolgaande kinderen en de bijbehorende ouders ging ik weer aan de slag. Het was een soort herstart, waardoor er ook weer nieuwe ideeën en nieuwe energie kwamen. Wilde ik niet liever nog steeds buiten zitten met een boek? Ja, maar dat doe ik vanavond na het werk wel weer.